Το Διοικητικό Δίκαιο αποτελεί κλάδο του δημοσίου δικαίου. Αποτελείται από το σύνολο των κανόνων δικαίου που ρυθμίζουν την οργάνωση και τη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης. Είναι το σύστημα κανόνων με τους οποίους ρυθμίζονται οι σχέσεις τόσο μεταξύ των φορέων της δημόσιας εξουσίας όσο και οι σχέσεις μεταξύ του φορέα της δημόσιας εξουσίας (του Κράτους ή του νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου) και των ιδιωτών (φυσικών ή νομικών προσώπων). Πηγές του Διοικητικού Δικαίου αποτελούν:
α) Το Σύνταγμα
β) Οι ισχύοντες νόμοι
γ) Οι κανονιστικές πράξεις
δ) Οι Γενικές Αρχές
ε) Το Διεθνές Δίκαιο και των Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Διοικητικές πράξεις
Διοικητική πράξη είναι η νομική ενέργεια με την οποία εκδηλώνεται η βούληση των οργάνων της Δημόσιας Διοίκησης. Η πράξη αυτή, ως νομική ενέργεια δημοσίου δικαίου αποτελεί εκδήλωση της κρατικής εξουσίας. Πρόκειται για την πράξη η οποία μεσολαβεί μεταξύ του οικείου νόμου και των διοικουμένων και καθίσταται έτσι δυνατή η εφαρμογή του νόμου σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση.
Οι Διοικητικές πράξεις διακρίνονται σε:
α) Ατομικές διοικητικές πράξεις είναι οι πράξεις που αφορούν ένα ή περισσότερα πρόσωπα και καθορίζουν την ατομική (συγκεκριμένη) εφαρμογή των κανόνων του διοικητικού δικαίου.
β) Κανονιστικές διοικητικές πράξεις είναι οι πράξεις της Διοικητικής Λειτουργίας με τις οποίες ασκείται νομοθετική εξουσία.
γ) Κυβερνητικές πράξεις
δ) Πράξεις γενικής εφαρμογής, κατευθυντήριες, προγραμματικές και κανόνες δεοντολογίας.
Οι ενδεχόμενες διαφορές που προκύπτουν μεταξύ των πολιτών και του κράτους από τις ενέργειες του κράτους (πράξεις ή παραλείψεις) επιλύονται από τα Διοικητικά Δικαστήρια, τα οποία είναι αρμόδια για την επίλυσή τους.